Otsailaren 22an egin genuen estreinaldia Hernaniko Bodega tabernan, Hernaniko AEKren eskakizunez, Korrika Kulturalaren barruan. Bide batez, mila esker Hernaniko AEKkoei aukera paregabe hau eskaintzeagatik. Lagun eta ezagunen artean 50 bat arima bilduko ginen, despistaturen bat edo beste tartean zela, gaueko 22:06 aldera. Berandu hasi ginen, ia hamar eta erdiak zirela, ohitura sanoak ez galtzeko. Bat urduri eta bestea lasaixeago, agian horrek burua ez zeukalako tabernan edo irakurraldian bertan, agian laguna urduriago ikusten zuelako, ez da gauza jakina.
Hasi ginen, mantso egin behar genuela oroitaraziz geure buruari, bihotzaren erritmoan irakurri eta joz gero, hamar minutuan bukatuko genuelako... Hasi ginen, soil-soil, ikusizunak eskatzen digun bezala, hitz solte batzuekin, tabernako sabaitik hitzak pintzekin eskegitzen ariko bagina bezala. Jende gehiena espresuki errezitaldira joana bazen ere, arraroa izan zen, bat-batean halako sakontasuna, taberna batean, gaueko hamarretan... Gero lagun batzuk aitortuko zigutenez, eguneroko bizitzako erritmo basatiarekin kolpez jotzen zuen tabernako giroak, patxada eskatzen zuen, lasaitasuna, geldotasuna... Agian hasieran, errezitatzen baino, musikarekin hasi behar genukeela gogoetatu dugu, jendeari eguneroko bizitzaren anabasatik errezitaldira irristatzeko erraztasunik emateko.
Errezitaldiak aurrera egin zuen, zakur bati zapaldutako buztanak eta zakurraren ahuenak gora-behera, eta bukatu egin zen halako batean. Zoko batean zain zeuden Juanbau Erauskin eta Gorka Setien, “Laztañe” eta “Aparkalekuko felizidadia” poemarioak argitaratu dituzte, urrenez urren, batak eta besteak. Zorionak eta hitz goxoak. Gu biok urduri oraindik, lehen lerroko ikusleen erreakzioak neurtu ahal izan ditugun arren, atzekoak ilunpetan egon direlako eta ezin izan ditugulako ikusi.
Bakoitzak bere aldekoei kasu egin die, hau ezkontza moduko ospakizun bat dena emateko moduan. Oier Guillan gerturatu zaigu zoriontzera, ez dela erraza hain formatu soilarekin zerbait txukuna egitea eta gustora egon direla, Oreretara joan gaitezkeela agian, ikusiko dugula... Familiari kasu egin: ama, izeba, lehengusua. Lehengusuak mugikorrarekin grabatu du saioa. Teknologia berriak. Joseba Tapia ere gustora egon omen da. Han atzean lagunak daude, zerbezak edaten. “Zer moduz?”. “Hainbeste heriotza ta hainbeste kontu, baña zer dek hau?”. Bromak. Ez da erraza etxean profeta izatea, zer egingo zaio? Joxan Goikoetxeak Txus zoriondu du, sekulako artista dela dio. Sekulako artista dela diot, bai.
Zerbeza pare bat hartu, lagunekin hizketatu, lehen balantzea egin dugu, gustora gaude, urduriegi hasieran, gero hobeto. Txusek atsedenaldi gehiago behar dituela antzeman dugu, ia ordubete jo ta fuego aritu da, gelditu gabe, orain akordeoia, orain bandoneoia astintzen. Tira, ikusiko dugu nola berrantolatu saioa, eman dugu lehen urratsa behintzat, hemendik aurrerakoak lasaiago. Blog bat osatu behar dugu lehenik, gero pixkana-pixkana. Trasteak jaso dituzte Pellok eta. Nik paper ziztrin batzuk baino ez dauzkat, han karpeta beltz hartan, dardo-jokoaren gainean ahaztuak. Harrigarria egiten zait pentsatzea paper ziztrin batzuk halako muntaia eragin dezaketenik. Hitz solte batzuk baino ez dira-eta...
Bodega tabernako jabea ere kontent dago, nahiz-eta esan ditudan guztiekin ez dagoela erabat ados ziurtatu didan. Ez dit esan zertan ez dagoen ados, ordea. Beste baterako utziko dugu eztabaida. Berandu da. Hala behar zuen, berandu hasiz gero. Ordu aproposa ordea hau, bizitzaz, maitasunaz eta heriotzaz aritzeko. Lastima bihar goiz jaiki behar dutenengatik eta etortzerik izan ez dutenengatik.
1 comentario:
Han izan nintzen ni ere. Ohitura sanoak ez galtzeko ere berandu xamar egia esan, hasia zen jada... Eta atzealdean jartzea egokitu. Handik nahiko perfektu ikusten zen; hurrengoan gertuago jarriko naiz, perfekzio hori itxura bakarrik izan ote zen jakiteko.
Ez, broma da; segi horrela, earki ari zarete eta!
Publicar un comentario