Jexuxen autoan trasteak sartu eta hor abiatu gara Azkoitiara. Egia esango dizuet, ez nintzen oraindik sekula egon Azkoitian. Umetan agian, baina nire memoriaren mapetan ez da agertzen herri hau, beraz sekula egon ez banintz bezala. Noizbait behar zuen!
Igandea da, giro polita dago, jendea oraindik bigarren mailara jaitsi ez den Errealaren partidaren miran dago. Pilota partidak ere badira arrats honetan. Gure jokaldiek ez dutela ikusentzule askorik edukiko susmatzen dut. Ez kirol partida horiengatik bakarrik, bestela diot. Eta pereza ematen dit. Jendearen aurrean ari beharra gogorra egiten zait, beti ez da egun aproposa izaten horretarako, eta gaur ez daukat egun onik.
Erraz topatu dugu Matadeixe. Lekua ikusi, trasteak utzi, probaren bat egin eta herrira egin dugu Xabier Gantzarainekin. Zizerone lanak egin dizkigu eta edateko zerbait hartu dugu, solasean aritu gara, gustora, apur bat urduri, tamainan. Hasteko ordua bertan dela eta Arrabaletik itzuli gara Matadeixera. Pentsaketan aritu naiz, Azkoitiaren moduko herri baten Arrabalean nolako giroa egongo zen orain 20 urte, 50, 100...
Euskal Herria ez da Paris (esate baterako), pentsatu dut.
Matadeixera itzuli garenean familia etorri dela ikusi dugu, espero ez nuena. Bertakoekin, dozenaren bat lagun denera. Susmoa banuen eguraldi honek ez zigula mesederik egingo (norbaitenak behar du errua eta!).
Gustora aritu gara, baina pixka bat lotuta. Matadeixek badu eszenatoki polit bat, oso aproposa, baina guretzako altuegia iritzi diogu. Bukatutakoan konturatu gara publikoa gertuago behar dugula, eszenatokiak pulpitu tankera hartzen duela batzuetan, bertatik bertara aritzeko ikusgarria dela gurea. Hurrengo baterako, halakorik balego.
Luzeegi aritu garen, irudipen hori geratu zait niri, baina gero batekin eta bestearekin solasean, ezetz esan digute, ez dakit lasaiatzearren edo benetan. Onena, gero eskaini diguten afari-merienda izan da segur. Zain zuriak eta garbantzuaren irinez egindako patata tortilla, arrautzik gabeko arrautzopila. Barazkijale zorrotzek (abereetatik eratorritako jakiak ere jaten ez dituztenek, alegia) erabiltzen dute garbantzu irin hori, arrautzak ordezkatzeko. Bestela ere tradizio handia du herrialde musulmanetan. Interesagarria. Ez dakit guk probetxuzko ezer esan edo egingo genuen, baina guk behintzat ikasi dugu zerbait.
Bueltako bidaia ikusgarria hobetzeko egin beharko genituzkeen aldaketei buruz hizketan eta egin dugu. Gaua da Hernanira iritsi garenerako. Parranda giroa dago herrian, igandero bezala, autoak, argiak, gorputz gazteak. Ez dakit Errealak irabazi edo galdu egingo ote zuen, amildegira urrats bat gehiago emango ote zuen, ala salbaziora. Munduaren martxa arruntetik arrunt kanpo sentitzen naiz, pentsakizunetan murgilduta, albo batera apartatua, jokoz kanpo.
Matadeixe itxi nahi dutela esan digute gaur. Ez da lehen aldia, ez da lehen atea. Aspertuta gaude kontuokin, beti berdin ibili beharrarekin. Ezer egin ez, baina zerbait egiten duenari utzi ez, hori da gure herri bedeinkatu honetako kultur politika. Ez dakit Erreala bigarren dibisiora jaitsiko den aurten. Kulturgintzan aspaldi ari gara laugarren dibisioan.
Euskal Herria ez da Berlin (esate baterako), pentsatu dut.
Igandea da, giro polita dago, jendea oraindik bigarren mailara jaitsi ez den Errealaren partidaren miran dago. Pilota partidak ere badira arrats honetan. Gure jokaldiek ez dutela ikusentzule askorik edukiko susmatzen dut. Ez kirol partida horiengatik bakarrik, bestela diot. Eta pereza ematen dit. Jendearen aurrean ari beharra gogorra egiten zait, beti ez da egun aproposa izaten horretarako, eta gaur ez daukat egun onik.
Erraz topatu dugu Matadeixe. Lekua ikusi, trasteak utzi, probaren bat egin eta herrira egin dugu Xabier Gantzarainekin. Zizerone lanak egin dizkigu eta edateko zerbait hartu dugu, solasean aritu gara, gustora, apur bat urduri, tamainan. Hasteko ordua bertan dela eta Arrabaletik itzuli gara Matadeixera. Pentsaketan aritu naiz, Azkoitiaren moduko herri baten Arrabalean nolako giroa egongo zen orain 20 urte, 50, 100...
Euskal Herria ez da Paris (esate baterako), pentsatu dut.
Matadeixera itzuli garenean familia etorri dela ikusi dugu, espero ez nuena. Bertakoekin, dozenaren bat lagun denera. Susmoa banuen eguraldi honek ez zigula mesederik egingo (norbaitenak behar du errua eta!).
Gustora aritu gara, baina pixka bat lotuta. Matadeixek badu eszenatoki polit bat, oso aproposa, baina guretzako altuegia iritzi diogu. Bukatutakoan konturatu gara publikoa gertuago behar dugula, eszenatokiak pulpitu tankera hartzen duela batzuetan, bertatik bertara aritzeko ikusgarria dela gurea. Hurrengo baterako, halakorik balego.
Luzeegi aritu garen, irudipen hori geratu zait niri, baina gero batekin eta bestearekin solasean, ezetz esan digute, ez dakit lasaiatzearren edo benetan. Onena, gero eskaini diguten afari-merienda izan da segur. Zain zuriak eta garbantzuaren irinez egindako patata tortilla, arrautzik gabeko arrautzopila. Barazkijale zorrotzek (abereetatik eratorritako jakiak ere jaten ez dituztenek, alegia) erabiltzen dute garbantzu irin hori, arrautzak ordezkatzeko. Bestela ere tradizio handia du herrialde musulmanetan. Interesagarria. Ez dakit guk probetxuzko ezer esan edo egingo genuen, baina guk behintzat ikasi dugu zerbait.
Bueltako bidaia ikusgarria hobetzeko egin beharko genituzkeen aldaketei buruz hizketan eta egin dugu. Gaua da Hernanira iritsi garenerako. Parranda giroa dago herrian, igandero bezala, autoak, argiak, gorputz gazteak. Ez dakit Errealak irabazi edo galdu egingo ote zuen, amildegira urrats bat gehiago emango ote zuen, ala salbaziora. Munduaren martxa arruntetik arrunt kanpo sentitzen naiz, pentsakizunetan murgilduta, albo batera apartatua, jokoz kanpo.
Matadeixe itxi nahi dutela esan digute gaur. Ez da lehen aldia, ez da lehen atea. Aspertuta gaude kontuokin, beti berdin ibili beharrarekin. Ezer egin ez, baina zerbait egiten duenari utzi ez, hori da gure herri bedeinkatu honetako kultur politika. Ez dakit Erreala bigarren dibisiora jaitsiko den aurten. Kulturgintzan aspaldi ari gara laugarren dibisioan.
Euskal Herria ez da Berlin (esate baterako), pentsatu dut.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario